Tüm zamanları sancıyla geçmiş, sancıyla kıvranmış koca Osmanlının yedinci sancısına rast geliyorum ben. Osmanlı sancılanmış, annem Hüma Hatun sancılanmış… Zaman 1432 de döneniyor. Bir anne sancısı, bir baba beklentisi ve yedinci padişahın ileriki zamanlarda herkes tarafından duyulacak şimdilik sakin çığlıkları…
Gerimde kalan 6 halkanın varoluşudur elbette beni bu zincire sıkı sıkıya bağlayan.
6 Osmanlı padişahının azami gayretleridir benim varoluş kaynağım. Hayallerini süsleyen başarıları kazanmak amacıyla yola çıktıklarında bir tohumken, insanlığın kendi takvimine attığı şu tarihlerde koca bir çınara dönüşen Osmanlının, 7. padişahı olma şerefini bana nasip ediyor yüce Mevla.
Büyük bir amaçtı benimkisi. Diğer hükümdarların hazır ettiği zeminin üstüne inşa ettiğim bir amaç. Etrafıma bakındığımda, tüm dünyayı zihnimde yuvarladığımda şöyle bir düşünce beliriyor aklımda: Sanki dünyanın kalbi burada atıyor gibi. Tınlamalarını hissediyorum.
Büyüdüm…Birçok heyecanla yoğrularak…Başarılardan geçerek, hayaller kurarak, en çok ta O’nu özleyerek. Ve şimdi hasretle geçen 20 koca senenin geldiği noktada, ardım sıra dizilmiş binlerce asker mevcut…Ardım sıra fatihler duruyor benle beraber. “Fetehe” fiilini çekiyor durmadan Arapça lisanına dönen diller. Açılmasını diliyor her kalp, kapalı görünen kapıların. Ben 20 yaşındayım. Asker, komut bekliyor, İstanbul’umsa beni…
Ötelerde bir yerlerde, derin sevdalım o benim. Mağrur başlı, serin edalı… Kimileri için peçesini hiçbir namahreme açmayan nazlı bir gelin gibidir o. Gelip peçesini açacak güveyini beklemektedir yıllardır. Sıra sıra dizilmiş binlerce sevdalısı için mahcemalini görmek her şeye bedelken, o gizlenmekte kararlıdır, gerçek yarini beklemektedir.
Benim sevdam çok büyük ona. Bu konuda çoklarından üstün sayıyorum kendimi. Ondandır tez zamanda yollara düştüğüm, sevdamın alevlendiği akşamlarda hep onu hep onu düşündüğüm, bin bir şaşaalı günlerden geçip, gelip eşiğinde el pençe divan durduğum.
İşte bu gün, yelkenler biçildi, yelkenler dikildi; Dağlardan çektiriler, kalyonlar çekildi;Kerpetenlerle surun dişleri söküldü. Her bir asker, en güzel şekliyle yerine getirdi görevini. Ve ben… Kavuştum Sevdama. Kavuştum sevdalıma. Bu vuslatta binlerce yüreğin de mesrur olduğunu biliyorum. Kızılca kıyametler yaşayarak alevlenmiş yüreklerin serinlediğini biliyorum. Ve en önemlisi en yüce peygamberin, Hz. Muhammed’in övgüsüne muhatap olduğum için huzurluyum.
Dün bir padişahtım. Mehmet’ti adım. 12 yaşımdan bu yana taşıdığım bir sevda saklıydı gönlümün içinde. Yarınları yaşayamayacak olsam da her fani gibi, en azından sevdamı doyasıya yaşayabileceğimi biliyorum. Yarınları yaşayamayacak olsam da her fani gibi, yine de görebiliyorum bu zaferin ne kadar büyük olduğunu, tarihin neler kaydettiğini, neler anlatacağını… Dün gitti. Yarınım meçhul, ama bir gerçek var ki, ben bugün eldeyim, dildeyim, gönüldeyim, baştayım... En doğrusu Fatihim aslında… Fatihim, İstanbul’u fethettiğim yaştayım.!
Konu: İstanbul'un Fatih'iyim 
27.12.07 14:48
